นิราศถึงพี่โฟร์
เมื่อ: ศุกร์ มิ.ย. 15, 2007 8:33 pmเราเข้าเด็กดีอะคะ
แร้วไปเจอมาเรยเอามาให้เพื่อนๆๆโฟร์แฟนอ่าน
ไม่รู้ใช้สมาชิกโฟร์แฟนป่าวที่แต่ง
นิราศจากโฟร์
โอ้วันนี้ตื่นมาแต่ตอนเช้า
แล้วอาบน้ำกินข้าวแล้วเริ่มเหงา เพราะตัวเราจากเจ้าแล้วกลุ้มใจ
ออกจากบ้านตั้งแต่ตีห้าครึ่ง ก็รำพึงคิดรำพันถึงหน้าใส
วันนี้พี่ออกจากบ้านต้องห่างไกล ต้องออกไปห่างน้องหลายกิโล
แล้วก็ขึ้นรถเมล์สายสี่สาม เริ่มเยื้องย่ามเบียดคนเริ่มโมโห
แต่นึกถึงก็เห็นภาพของน้องโฟร์ หนึ่งกิโลผ่านมาได้จากบ้านเรา
รถเมล์นั้นผ่านมาราชโอรส พี่เก็บกดคิดถึงน้องแล้วเริ่มเศร้า
อยากอยู่กับตัวน้องเพียงสองเรา ทั้งวันเสาร์วันอาทิตย์และทุกวัน
เรานั้นผ่านมาถึงวัดนางนอง ก็เริ่มมองถึงเมื่อคืนในความฝัน
ความเป็นจริงที่ได้เจอในฝันนั้น คือพี่นั้นได้นั่งใกล้กับน้องนาง
ถึงตลาดพลูรถราเริ่มขัดข้อง ช่วยปกป้องน้องพี่นะผีสาง
หุ่นของน้องสวยดีแถมบอบบาง ภาพลางลางที่ได้เห็นคือน้องโฟร์
วงเวียนใหญ่อ้อมโลกแสนนานนัก ได้แต่รักตัวน้องแสนสุโข
ตัวน้องเล่ารักพี่ไหมจ๊ะโฟร์ เล็กจนโตพี่ก็ยังไม่เปลี่ยนใจ
ถึงสี่แยกบ้านแขกคิดถึงเจ้า ทำไมเราต้องจากน่าสงสัย
ความรักเราคงไม่แยกเหมือนทางไป โอ้ยาใจพี่คิดถึงทุกเพลา
แล้วก็ผ่านสาธิตบ้านสมเด็จ น้องคือเพชรเม็ดงามอันล้ำค่า
พี่นั้นรักน้องโฟร์ไม่สร่างซา ขอแก้วตาจงสุขไม่ทุกข์กาย
ลงรถใจเริ่มลงไปที่เท้า น่าแสนเศร้าจากมาน่าใจหาย
ไม่เจอน้องใจพี่แทบละลาย ทั้งใจกายมอบให้น้องตลอดไป
ข้ามสะพานลอยมาอย่างเร่งด่วน คิดทบทวนถึงน้องไม่ไปไหน
ไม่เห็นหน้าแล้วไม่สบายใจ อีกเมื่อไหร่จึงได้เจอกับน้องนาง
ตัวเรานั้นเดินผ่านตรงพาณิชย์ เฝ้าครุ่นคิดสิ่งที่ขอกับผีสาง
ตัวพี่นั้นรักน้องไม่จืดจาง โอ้แม่นางสวยจริงจริงน่ะแก้วตา
ถึงโรงเรียนของเราแล้วบัดนี้ เอ่ยวจีว่ารักน้องหนักหนา
พี่ต้องเรียนเก้าชั่วโมงทวีธา ถึงได้มาพบน้องสุขสมใจ
ประพันธ์โดย น้องมิวส์ ทวีธา
แร้วไปเจอมาเรยเอามาให้เพื่อนๆๆโฟร์แฟนอ่าน
ไม่รู้ใช้สมาชิกโฟร์แฟนป่าวที่แต่ง
นิราศจากโฟร์
โอ้วันนี้ตื่นมาแต่ตอนเช้า
แล้วอาบน้ำกินข้าวแล้วเริ่มเหงา เพราะตัวเราจากเจ้าแล้วกลุ้มใจ
ออกจากบ้านตั้งแต่ตีห้าครึ่ง ก็รำพึงคิดรำพันถึงหน้าใส
วันนี้พี่ออกจากบ้านต้องห่างไกล ต้องออกไปห่างน้องหลายกิโล
แล้วก็ขึ้นรถเมล์สายสี่สาม เริ่มเยื้องย่ามเบียดคนเริ่มโมโห
แต่นึกถึงก็เห็นภาพของน้องโฟร์ หนึ่งกิโลผ่านมาได้จากบ้านเรา
รถเมล์นั้นผ่านมาราชโอรส พี่เก็บกดคิดถึงน้องแล้วเริ่มเศร้า
อยากอยู่กับตัวน้องเพียงสองเรา ทั้งวันเสาร์วันอาทิตย์และทุกวัน
เรานั้นผ่านมาถึงวัดนางนอง ก็เริ่มมองถึงเมื่อคืนในความฝัน
ความเป็นจริงที่ได้เจอในฝันนั้น คือพี่นั้นได้นั่งใกล้กับน้องนาง
ถึงตลาดพลูรถราเริ่มขัดข้อง ช่วยปกป้องน้องพี่นะผีสาง
หุ่นของน้องสวยดีแถมบอบบาง ภาพลางลางที่ได้เห็นคือน้องโฟร์
วงเวียนใหญ่อ้อมโลกแสนนานนัก ได้แต่รักตัวน้องแสนสุโข
ตัวน้องเล่ารักพี่ไหมจ๊ะโฟร์ เล็กจนโตพี่ก็ยังไม่เปลี่ยนใจ
ถึงสี่แยกบ้านแขกคิดถึงเจ้า ทำไมเราต้องจากน่าสงสัย
ความรักเราคงไม่แยกเหมือนทางไป โอ้ยาใจพี่คิดถึงทุกเพลา
แล้วก็ผ่านสาธิตบ้านสมเด็จ น้องคือเพชรเม็ดงามอันล้ำค่า
พี่นั้นรักน้องโฟร์ไม่สร่างซา ขอแก้วตาจงสุขไม่ทุกข์กาย
ลงรถใจเริ่มลงไปที่เท้า น่าแสนเศร้าจากมาน่าใจหาย
ไม่เจอน้องใจพี่แทบละลาย ทั้งใจกายมอบให้น้องตลอดไป
ข้ามสะพานลอยมาอย่างเร่งด่วน คิดทบทวนถึงน้องไม่ไปไหน
ไม่เห็นหน้าแล้วไม่สบายใจ อีกเมื่อไหร่จึงได้เจอกับน้องนาง
ตัวเรานั้นเดินผ่านตรงพาณิชย์ เฝ้าครุ่นคิดสิ่งที่ขอกับผีสาง
ตัวพี่นั้นรักน้องไม่จืดจาง โอ้แม่นางสวยจริงจริงน่ะแก้วตา
ถึงโรงเรียนของเราแล้วบัดนี้ เอ่ยวจีว่ารักน้องหนักหนา
พี่ต้องเรียนเก้าชั่วโมงทวีธา ถึงได้มาพบน้องสุขสมใจ
ประพันธ์โดย น้องมิวส์ ทวีธา
เก่งจัง แต่งได้ไงเนี่ย ย๊าวยาว 
เหอๆ ล้อเล่น 