คือวานนี้ไปเจอthe boyที่คิดว่าหมดไปจากอุดรเเล้วมาอ่ะคับดีใจมากเเละเหลือเล่มเดียวซะด้วยคิดว่าโชคดีสุดๆเเต่พอเข้าไปดูปรากฏว่ามานเปนเล่มที่ผ่านการตรวจสอบจากขายืนอ่านประจำร้านดอกหญ้างือๆๆๆโปรสเตอร์เงี้ยมีรอยขีดข่วนเเต่โชคดีที่ด้านรูปพี่โฟร์มะเปงอาราย

คิดอยู่นานเฮ้ยตูจะซื้อดีมะวะเอ้าเอาก็เอาวะก็เเค่ยับนิดๆหน่อยๆเองเอาก็เอาเพราะนี่เปงดอกหญ้าดอกสุดท้ายเเล้วหามาทั้งกอยังมะเจอเลย

ก็เลยได้มาปรากฎว่ามานยังมะจบงับพี่น้องงับฝนไล่หมูมาจากไหนก็ไม่รู้ตกลงมาเหมือนกับมีเฮลิเคนหรือลมมรสุมอริโสน่าไงงั้นเเรงมากงับพี่น้องงับไอ้เราก็เลยรอจนซาเเบบว่าเกือบชั่วโมงงับก็เลยสวมบทเปงขาประจำซะงั้นยืนอ่านมันในร้านซะเลยพอวาไอ้เราก็รีบกลับโอ้GoDช่างเเกล้งซะจริงๆมันหึ่มๆลงมาอีกรอบงับไอ้เราก็มะมีที่จะเกบเลยเอายัดไว้ตรงพุงซะเลยเง้อเราเนี่ยก็ฉลาดเนอะกลับมาถึงบ้านงับพี่น้องงับปาฏิหารthe boyยางอยู่ดีมีเปียกนิหน่อยพอเเห้งได้เเต่เปาตัง โทรศัพท์ เสื้อผ้า ผมเผ้า เปียกหมดฮะงือๆๆโดนด่าอีกว่าอยู่ดีๆไปตากฝนทำไมเง้อเซงๆๆนี่สรุปมานโชคดีหรือซวยกานเเน่งับเนี่ยข้องใจฮะเซงจิงๆเลยเง้อ
เเต่ก็เอาเถอะเพื่อหนังสือพี่โฟร์ทำได้ทุกอย่างเง้อ
