การเดินทางความรัก
เมื่อ: พฤหัสฯ. พ.ย. 08, 2007 11:29 amการเดินทางความรัก
"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีเกาะแห่งหนึ่ง
ซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน
ทั้งความสุข ความเศร้า ความรู้และอื่นๆ รวมทั้งความรัก
วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม
ดังนั้นทั้งหมดจึงเตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ
ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายเมื่อเกาะ
เกือบจะจมแล้วความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ
ความรวยแล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า...
ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้
เพราะเรือฉันน่ะ เต็มไปด้วยทองและเงิน
แล้วมันไม่มีที่ให้คุณ ความรักจึงตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัว
ซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม
ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรัก
คุณน่ะเปียก อาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย
ความเศร้าได้พายเรือผ่านมาความรักก็ได้
เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก ความเศร้าตอบว่า
โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้อง
การอยู่คนเดียว ขอโทษนะ
ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ยินแม้
เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรัก เพราะมัวแต่กำลังสุข
ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมากจนลืมถามชื่อว่าใคร
เป็นผู้ใจดีคนนั้น เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง
คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา ความรักนึกขึ้นมาได้
ว่าลืมถามชื่อคนแก่คนนั้นความรักจึงถามความรู้และคนแก่คนอื่นๆ
ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน ความรู้ตอบว่า เวลา
ความรัก แต่ทำไมเวลาจึงช่วยฉันล่ะ ? ความรู้
ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง แล้วตอบความรักว่า
ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่
เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหนน่ะสิ"
ถ้าเคยอ่านแล้วขอโทดด้วย
"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีเกาะแห่งหนึ่ง
ซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน
ทั้งความสุข ความเศร้า ความรู้และอื่นๆ รวมทั้งความรัก
วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม
ดังนั้นทั้งหมดจึงเตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ
ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายเมื่อเกาะ
เกือบจะจมแล้วความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ
ความรวยแล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า...
ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้
เพราะเรือฉันน่ะ เต็มไปด้วยทองและเงิน
แล้วมันไม่มีที่ให้คุณ ความรักจึงตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัว
ซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม
ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรัก
คุณน่ะเปียก อาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย
ความเศร้าได้พายเรือผ่านมาความรักก็ได้
เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก ความเศร้าตอบว่า
โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้อง
การอยู่คนเดียว ขอโทษนะ
ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ยินแม้
เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรัก เพราะมัวแต่กำลังสุข
ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมากจนลืมถามชื่อว่าใคร
เป็นผู้ใจดีคนนั้น เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง
คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา ความรักนึกขึ้นมาได้
ว่าลืมถามชื่อคนแก่คนนั้นความรักจึงถามความรู้และคนแก่คนอื่นๆ
ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน ความรู้ตอบว่า เวลา
ความรัก แต่ทำไมเวลาจึงช่วยฉันล่ะ ? ความรู้
ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง แล้วตอบความรักว่า
ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่
เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหนน่ะสิ"
ถ้าเคยอ่านแล้วขอโทดด้วย
