ช่วยอ่านให้จบนะแล้วเลือกว่าจะทำอย่าง ไหน
ในวันสุดท้ายก่อนวันคริสต์มาส ฉันรีบไปยังซุป เปอร์มาร์เก็ต
เพื่อซื้อของขวั­ญที่ ฉันไม่ได้ซื้อไว้แต่เนิ่นๆ
เมื่อฉัน เห็นผู้คนทั้งหมดที่นั่น ฉันก็เริ่มบ่นกับตัว เอง
ฉันคงต้องเสียเวลาเป็นชาติที่นี่ แน่ๆ ฉันควรไปที่อื่นดีกว่า
คริสต์มาสนี่ทำให้รู้สึกแออัดและน่ารำคา­ขึ้นทุกๆปีจริงๆ
สิ่งที่ฉันอยากจะทำคือเอนตัวลงนอนแล้วก็หลับ ไปและตื่นขึ้นมาเมื่อเวลานี้ผ่านพ้นไปแล้วจริงๆ
แต่ถึงยังไงฉันก็ยังไปที่แผนกของ เล่น
และฉันก็เริ่มหัวเสียเกี่ยวกับ ราคาของมันและแปลกใจว่า
เด็กๆเนี่ย เล่นของเล่นที่แพงขนาดนี้เชียวหรือ
ขณะที่กำลังเดินดูของอยู่ในแผนกของเล่น นั้น
ฉันสังเกตเห็นเด็กผู้ชายตัว เล็กๆคนหนึ่ง อายุประมาณ 5 ขวบ กำลังอุ้มตุ๊กตาไว้แนบกับ อก เขาค่อยๆลูบผมของตุ๊กตานั้นและมองดูอย่างเศร้า สร้อย
ฉันสงสัยว่าเด็กผู้ชายคนนี้จะ เอาตุ๊กตาไปให้ใครกัน
เด็กผู้ชายคน นั้นหันไปหาห­ญิงชราที่อยู่ข้างๆ
'คุณ ย่าแน่ใจหรือฮะว่าเงินของผมมีไม่พอ '
หญิ­ิงชราตอบว่า 'หลานก็รู้นี่ว่าหลานมีเงินไม่พอ ที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้หรอก'
หลังจาก นั้นหญิ­ิงชราก็บอกให้เขารออยู่ตรงนั้นประมาณ 5 นาทีระหว่าง ที่เธอจะไปเดินดูรอบๆ
แล้วเธอก็จากไป อย่างรวดเร็ว เด็กชายยังคงอุ้มตุ๊กตาอยู่ใน มือ
ในที่สุดฉันก็เริ่มเดินเข้าไปหา เขา
ฉันถามเค้าว่าเค้าจะเอาตุ๊กตาตัว นั้นไปให้ใคร
มันเป็นตุ๊กตาที่ น้องสาวของผมชอบที่สุดฮะ
และเธอ ก็อยากจะได้มันมากเป็นของขวั­วันคริสต์มาส
เธอมั่นใจมากว่าซานตาคลอสจะให้ตุ๊กตาตัวนี้แก่ เธอ'
ฉันบอกเค้าว่า ซานตาคลอสจะ ให้ตุ๊กตานี้แก่น้องสาวของเขาแน่ๆ
และก็ไม่ต้องกังวลหรอก
(มาถึงตรง นี้ นึกหละสิครับว่า เรื่องนี้ จะเหมือนกับเรื่องปกติทั่วๆไปที่คุณเคยอ่าน เดา ผิดแล้วหละครับ ลองอ่านต่อสิครับ...)
แต่เขาตอบฉันด้วยท่าทางเศร้าสลดว่า
'ไม่หรอกฮะ ซานตาคลอสไม่สามารถเอาตุ๊กตานี้ไปให้เธอในที่ๆเธออยู่ตอนนี้ ได้
ผมจะเอาตุ๊กตาตัวนี้ไปให้ แม่
แม่จะได้เอาตุ๊กตานี้ไปให้เธอ เมื่อแม่ไปที่นั่น'
ดวงตาของเขาเศร้า มากขณะที่เขาพูดต่อไป
'น้องสาวของผม ไปอยู่บนสวรรค์
พ่อบอกว่าแม่ก็จะไป เหมือนกันในเร็วๆนี้
ผมก็เลยคิดว่า แม่น่าจะเอามันไปให้น้องสาวของผมได้ '
หัวใจของฉันเกือบจะหยุดเต้น เด็กชายเงยหน้ามองฉันแล้วพูดว่า
'ผมบอกพ่อให้บอกแม่ว่าอย่าพึ่งไปให้รอผม จนกว่าผมจะกลับจากซุปเปอร์มาร์เก็ตฮะ '
แล้วเขาก็หยิบรูปที่น่ารักมากของเขาซึ่งกำลังหัวเราะให้ฉันดู แล้วก็บอก ว่า
'ผมอยากให้แม่เอารูปนี้ไปด้วยฮะ เธอจะได้ไม่ลืมผม
ผมรักแม่ฮะและ ผมก็หวังว่าเธอจะไม่ต้องจากผมไป
แต่ พ่อบอกว่าเธอต้องไปอยู่กับน้องสาวของผม'
แล้วเขาก็จ้องมองตุ๊กตาอีกครั้งอย่า อาลัย
ฉันรีบคว้ากระเป๋าตังออกมา อย่างรวดเร็ว
หยิบธนบัตรออก มา 2-3ใบ แล้วพูดว่า 'ทำไมเราไม่ลอง ตรวจดูอีกที เผื่อว่าเราจะมีเงินพอ '
'ตกลงฮะ' เขาพูด 'ผมหวังว่า ผมจะมีเงินพอนะฮะ'
ฉันแอบใส่เงินของ ฉันลงในกระเป๋าตังของเขาโดยไม่ให้เขาเห็นแล้วเขาก็เริ่มนับ มัน
มันไม่ได้มีเงินแค่พอซื้อตุ๊กตา เท่านั้น แต่ยังเหลืออีกด้วย เด็กชายพูด
'ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานเงินให้ผมฮะ' เขามองฉัน แล้วพูดเสริมว่า
'ผมอธิษฐานกับพระ เจ้าก่อนนอนเมื่อวานฮะ
ว่าขอให้ ผมมีเงินพอที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้เพื่อแม่จะได้เอาไปให้น้องสาวของผมฮะ แล้ว พระองค์ก็ได้ยิน
ความจริงผมอยากได้ เงินที่จะซื้อกุหลาบสีขาวให้แม่ด้วยฮะ แต่ผมไม่กล้าขอมากเกินไป
แต่พระองค์ก็ให้เงินผมมากพอที่จะซื้อทั้ง ตุ๊กตาและกุหลาบ
แม่ของผมชอบกุหลาบ ขาวฮะ'
2-3 นาทีต่อมา หญิ­ิงชราก็กลับ มา
ฉันเดินออกมากับรถเข็นของฉัน(รถ เข็นที่ใช้ในซุปเปอร์มาร์เก็ตอะ)
ฉัน ซื้อของจนเสร็จด้วยความรู้สึกที่ต่างจากตอนมาโดยสิ้นเชิง
ฉันไม่สามารถเอาภาพของเด็กชายคนนั้นออก จากจิตใจฉันได้
หลังจากนั้นฉันก็ จำข่าวที่อยู่ในหนังสือพิมพ์เมื่อ 2 วันก่อนได้
มันบอกว่าคนขับรถบรรทุกที่เมาเหล้าคน หนึ่งขับรถชนรถอีกคันหนึ่งที่มีหญิ­ิงสาวคนหนึ่งกับเด็กห­ญิงตัวเล็กๆใน รถ
เด็กห­ญิงคนนั้นเสียชีวิตทันที แต่ แม่ของเธออยู่ในขั้นบาดเจ็บสาหัส
ครอบครัวของพวกเขาต้องตัดสินใจว่าจะดึงปลั๊กเครื่องช่วยหายใจดีหรือ ไม่
เพราะถึงยังไงเธอก็ไม่สามารถดี ขึ้นไปกว่าขั้นโคม่าได้
ครอบครัวนี้ จะเป็นของเด็กชายคนนั้นรึเปล่านะ
2 วันหลังจากได้พบกับเด็กชายคนนั้น
ฉันอ่าน เจอในหนังสือพิมพ์ว่า หญิ­ิงสาวคนนั้นได้เสียชีวิตแล้ว
ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองไว้ได้ที่จะไปซื้อกุหลาบ ช่อหนึ่ง แล้วไปที่ Mortuary
ซึ่ง ร่างของหญิ­ิงคนนั้นได้ถูกเปิดให้คนได้ดูและอธิษฐานเป็นครั้งสุดท้ายก่อน ฝัง
เธออยู่ในนั้น
ในโลงศพของเธอในมือมีดอกกุหลาบสีขาวดอกหนึ่งกับ รูปถ่ายของเด็กชายคนนั้น
และมีตุ๊กตา วางอยู่บนหน้าอก
ฉันออกไปข้างนอกทั้ง น้ำตารู้สึกว่าชีวิตของฉันได้เปลี่ยนไปตลอดกาล
ความรักที่เด็กผู้ชายคนนี้มีให้แม่และน้อง สาวของเขานั้นจะยังคงอยู่ยืนยาวสุดแก่การ จินตนาการ
แต่เพียงแค่เศษเสี้ยววินาที เท่านั้น
คนดื่มเหล้าคนหนึ่งก็ได้พรากทุก สิ่งทุกอย่างไปจากเค้า
ตอนนี้คุณมี 2 ตัวเลือก
1. ส่งข้อความนี้ให้แก่ทุกคนที่คุณ รู้จัก
2. ลบข้อความนี้ทิ้งราว กับว่ามันไม่เคยทำให้คุณรู้สึกซาบซึ้ง
ถ้าคุณส่งข้อความนี้ บางที...
คุณอาจได้ช่วย ป้องกันไม่ให้บางคนที่เมาแล้วขับก็ได้ เพื่อนเหมือนกับนางฟ้าที่ช่วยเราบินในยาม ที่ปีกของเราหลงลืมวิธีแห่งการบิน 'ทีม คือกลุ่มคนที่อาจ จะมี ประสบการณ์ พรสวรรค์ หรือระดับการศึกษาที่ไม่เท่ากัน แต่อยู่ในหน้าที่ เดียวกัน'
เมาไม่ขับเด็ดขาด ทุกครั้งที่เมาแล้ว ต้องขับรถ
คิดถึงเรื่องนี้เอาไว้ แล้วนั่งรถแท๊ก ซี่กลับบ้าน ช่วยๆกัน forward ต่อด้วยนะ อย่างน้อย น่าจะ ช่วยใครได้สักคน หวังเอาไว้อย่างงั๊น *
ปล.ถ้าเป็นจม.ลุกโซ่ลบไปก้อได้นะเพราะเราไม่แน่ใจว่าใช่เปล่า
แต่มันเป็นบทความที่ดี