ตดมหาภัยที่สีลม

ขอเล่าเรื่องจริงแบบไม่ต้องผ่านจอแก้วด้วยตัวเราเองเป็นภัยสังคมที่เกิดกับคนใกล้ตัวแบบไม่คิดว่าชาตินี้จะได้เจอะได้เจอเหตุการณ์เกิดกับพี่สาวของเพื่อน (ขออนุญาตนำมาเล่านะคะ)วันที่เกิดเหตุ วันที่ 9 สิงหาคม 2551 เวลาประมาณบ่ายหน่อยๆ ครอบครัวพี่สาวเพื่อนไปทานอาหารที่ร้าน ซิสล์เลอร์ สาขาอาคาร ซีพี ทาวเวอร์(สถานที่เกิดเหตุ - ขอเน้น กลางกรุงเลยเพื่อน)ตัวพี่สาวทานเสร็จก่อนก็เลยปล่อยให้สามีและลูกทานกันต่อโดยที่ตัวเองจะลงไปซื้อของที่ร้านวัตสันที่อยู่ชั้นล่างระหว่างที่ลงบันไดเลื่อนก็มีชายหญิงคู่หนึ่งอยู่ข้างหน้า แต่งตัวดีสักพักพี่สาวเพื่อนรู้สึกได้กลิ่นเหม็นเหมือน กลิ่นตด มาจากข้างหน้า (เค้ายังนึกด่าในใจว่าแต่งตัวดีแต่ดันตดมาได้) พอลงจากบันไดเลื่อนก็เดินตรงไปเข้าร้านวัตสัน สักครู่ก็รู้สึกง่วงนอนมากเหมือนจะหลับให้ได้(ปกติจะเป็นคนไม่ชอบนอนกลางวัน) เลยคิดว่าโดนดีเข้าแล้วเรา(เวลามีเมล์เรื่องภัยสังคมมอมยาแบบนี้เพื่อนมักจะแฟ็กซ์ไปให้พี่สาวอ่านบ่อยๆ )พี่สาวเพื่อนรีบหยิบมือถือโทรหาสามีกับลูกให้รีบมาเจอกัน เดชะบุญเก่ายังดีอยู่ สามีกับลูกเช็คบิลเสร็จแล้วและกำลังจะลงไปหา เลยรีบตามมาสมทบ แล้วพากันกลับบ้าน เพื่อนเล่าว่า ขึ้นรถปุ๊บ พี่สาวก็หลับปั๊บทันที เลยสรุปกันว่าเจอตดมหาภัยซะแล้วก็เล่ามาเพื่อเตือนเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ กันไว้(ช่วยกันส่งต่อเตือนพี่น้องเพื่อนฝูงของตัวเองด้วยนะ)เพราะสถานที่เป็นที่ ๆ เราคุ้นเคยเดินเล่นกันบ่อย ๆ จนอาจจะไม่ระวังตัวเปิดช่องให้พวกมารสังคมมาทำมิดีมิร้ายกับตัวเราและทรัพย์สินได้ วันที่เกิดเหตุเพื่อนเล่าว่าพี่สาวเขาใส่จี้เพชรอยู่แต่ก็ไม่ใช่วูบวาบใหญ่โตขนาดจะนำภัยมาหาตัวได้เพราะแต่งตัวก็ธรรมดาไม่ฟู่ฟ่าอะไร มีกระเป๋าตังค์ติดตัวไปด้วยใบหนึ่ง หากเราไปเดินคนเดียวและเจอเหตุการณ์แบบนี้ ขอแนะนำเพื่อน ๆถ้าได้กลิ่นแปลก ๆ ให้รีบกลั้นลมหายใจแล้วรีบออกมาให้พ้นแถวนั้น พยายามฝืนตัวเองหาพนักงานขายของ (อย่าเอาคนแถว ๆนั้น เพราะอาจเป็นพวกมันรออยู่ก็ได้) แล้วรีบบอกพนักงานก่อนเลยว่า เรามาคนเดียวเพราะพวกมารสังคมอาจจะทำเนียนเห็นยาออกฤทธิ์แล้วอ้างตัวว่ามากับเราได้...เฮ้อ... ทำได้แต่เตือน ๆ กัน เมื่อไหร่พวกมารจะหมดไปจากสังคมกันซะทีขอให้ปลอดภัยกันทุก ๆ คนนะคะ