โฟร์ แฟนคลับ

ใช่ ๆๆ เห็นด้วยอย่างยิ่ง แต่โชคดีนะที่เราเป็น น้อง

ถ้าเราเป็นพี่นะ คงเบื่อสุด ๆๆ

เปนพี่น้องกานก้อต้องรักกานๆ เปนพี่ก้อต้องดูแลน้อง เสียสละหั้ยน้องเปนเรื่องธรรมดา
อย่าน้อยจายไปเรยจ๊ะ ยังไงพ่อแม่ก้อรักเราอยู่แร้ว

เหอๆเราเปนนองอ่ะ แต่พ่อแม่เราก้อรักเท่ากัน เพ่อแม่ทุกคนก้อรักลูกเท่ากันแหละ

อืมเราก้อเคยเปน เมื่อก่อนต้องแย่งคอมกัน ดูทีวีก้อแย่งกัน ขนาดหมอนข้างยังแย่งกันเลย แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ตอนนี้สบายแล้วเพราะพี่ของเราไปเรียนที่กรุงเทพหมดแล้ว คราวนี้ก้อมะมีใครแย่งคอมเราแล้ว มีความสุขอย่างแรง
เราว่าจิงๆแล้วที่พ่อแม่ตามใจน้องมากกว่าพี่ก้อเพราะพี่สามารถดูแลตัวเองได้ ส่วนน้องยังเปนเด็ก ยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเท่าไหร่ แต่เราก้อมะได้เข้าข้างน้องนะ เราก้อเข้าใจความเปนพี่เหมือนกัน พี่ต้องเปนคนเสียสละให้น้อง แต่เราว่าบางครั้งการเปนน้องก้อไม่ดีเหมือนกัน เพราะว่าน้องจะได้แต่ของที่พี่ใช้แล้ว เช่น เสื้อผ้าอะไรแบบนี้ พอพี่ใส่ไม่ได้ก้อจะให้น้อง อะไรๆที่เปนของพี่ที่พี่ใช้แล้วก้อจะให้น้อง ให้ๆๆ เราก้อเบื่อเหมือนกัน
แต่ยังไงพ่อแม่ทุกคนก้อรักลูกทุกคนเท่ากันแหละ แต่เพียงว่าท่านจะดูแลเอาใส่ใครมากหรือน้อยกว่ากันเท่านั้นเอง

ลำเอียง สิ่งนี้แหละที่ผมเกลียด .. ผมเคยเจอบ้างแหละ เซงสุดๆ

คล้ายๆๆนะ

แต่ไม่ถึงกับใช่

ก้อเป็นพีเค้าก็ต้องเสียสละเป็นธรรมดาล่ะครับ แต่ถึงยังไงแม่ก้อรักลูกเท่ากันทุกนและ

แหะๆ เราก้อเปนบ้าง แต่เราเปนน้อง

ก้อ ถ้าเปนพี่อาจจะเหนว่าพ่อแม่ตามใจน้องมากก่า

แต่ถ้าเปนน้อง น้องก้อคิดว่าพ่อแม่ตามใจพี่มากก่า

เหมือนกันอ่ะ เราว่า ต่างคนต่างคิด เหอๆ

แต่จริงๆแล้ว พ่อแม่ก้อรักทั้งคู่อ่ะแหละจ้ะ

เราก็เป็นเหมือนกันโดยฉะเพราะแย่งกันนั่งรถ

ไม่มีพี่น้องอ่ะ อิอิ

ส่วนใหญ่แย่งกะเพื่อน [โรงเรียนประจำ อิอิ]

เราม่ายรุอ่า
เราลูกคนเดียว
เส้าเลย

เราเปนน้องอ่า แต่ส่วนมากสำหรับเราแม่จาให้พี่มากกว่าอ่ะ

คนเปนน้องโชคดีซะงั้น แต่ทำไมเราเปนน้อง... เหอเหอ แม่อยากจะพูดเสียเปรียบตลอด แต่ตอนนี้พี่มันโตแระ ก้อเลยสบาย หุหุ

พี่ต้องสละให้น้องค่ะ และจงรักกันเข้าไว้ เพราะเขาก็ไม่ใช่คนอื่น
แต่เป็นคนที่ออกมาจากท้องเดียวกัน