ลุกจากเตียงนอนมองไปที่หัวนอนหวังว่าจะมีรูปใครบ้างคนในหัวนอนเดินไปห้องน้ำมองรอบๆห้องน้ำอย่างว่างเปล่า
ส่องกระจกแล้วบอกคนที่เหงาที่สุดในโลก อาบน้ำที่มีแต่เสี้ยงน้ำไหลแปลงฟันด้วยไม้แปลงฟันละว่างไว้ในกระปอก
ในกระปองมีแค่ไม้แปลงฟันอันเดียวรอค่อยให้มีอีกอันมาอยู่เป็นคู่ เหงาๆได้แต่กอดตัวเอง
เดินไปโต๊ะกินข้าวที่มีเก้าอี้2ตัวนั้งเพี้ยงแค่ตัวเดียวกินข้าวคนเดียวๆอย่างคนหมดหวัง เหงา.....รอให้ใครมานั่งอีกคนหนึ่ง เหงาๆๆ....
เปิดเพลงฟังหวังว่าจะหายเหงาบ้าง มองไปที่มือถือที่ไม่มีเบอร์ซักกะเบอร์ไม่รู้จะโทรหาใคร
ออกไปอย่างนอกบ้านอย่างไรชีวิตชีวา หันมองไปทางไหนๆก็เจอที่คนรักันยื่งดูยิ่งปวดใจ
อีฉาคนมีความรักจริงๆมองไปที่กำแพงว่างเปล่า....เหงาๆๆ
ล้มตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล่ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ดูแล้วว่างเปล่า คนไรคู่ แล้วพูกกับท้องฟ้าว่า
"เราเกิดมาเพื่ออะไรหรือว่าเราเกิดมาเพื่อคู่กับความเหงาทำไมฟ้าถึงช่างโหดร้ายอย่างนี้" .....เหงาๆๆๆรักไม่มอย่างเขา
พอรู้สึกตัวอีกที่ก็อยู่ในห้องนอนที่เงียบละเหงาสุดขีดได้ยินแค่เสี้ยงหัวใจตัวเองเต้นกับลมหายใจ
เปิดคอมมาเล่นเพื่อจะหายเหงาแต่แล้วก็ต้องเจ็บปวดเมื่อเปิดแอมขึ้นมา
ไม่มีใครทักเลยชักคนแอมที่ว่างเปล่าที่ไม่เคยมีใครเขามาทัก เหงาๆๆๆปิดคอมด้วยความเหงาละล้มตัวลง
บนที่นอนพร้อมกับความเหงา ......ในคื้นอันโหดร้าย
ที่เหงา เกิน จะ บรรยาย นึกถึงภาพคนน่ารักทั้งหลายแต่แล้วก็ต้องเหงาๆๆๆๆอีฉาคนอื่นที่ได้รักกันและสุดแล้วตัวผมก็แค่คนที่เหงาวันไปวันๆคน
คนเรานะมังจะมีจุดอ่อนเสมอ คือ ความ เหงาอันโหดร้าย
ฟาก ถึงคนขี้เหงาๆๆๆ
</center>