โฟร์ แฟนคลับ

เป็นเรื่องที่น่ายินดี และน่าเศร้านะครับ ผมอ่านแล้วก็เห็นใจนะ
ก่อนอื่นคงต้องขอแสดงความยินดีที่คุณได้รู้ถึงข้อเสียในตัวคุณ และพร้อมที่จะปรับปรุงแล้ว
ส่วนเรื่องเพื่อนนั้น เมื่อเค้าบอกว่าเค้าต้องการเวลา เราก็ต้องให้เวลาเค้านะครับ
ผมคิดว่า บางทีพวกเพื่อนๆ ของคุณอาจจะรวมหัวกันแกล้งให้คุณได้จดจำความทุกข์ทรมานนี้
เพื่อคุณจะได้มีสติ คิดก่อนที่จะทำอะไรเหมือนก่อนๆ

ผมขอแนะนำให้คุณหยุดร้องไห้ได้แล้วนะครับ เข้มแข็งและเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีซะ
เพื่อนที่ดีที่สุดของคุณตอนนี้ก็คือตัวคุณเอง ส่วนเพื่อนๆ กลุ่มนั้นของคุณ คุณก็ยิ้มให้เขาทุกๆ วัน
ไม่ต้องพูดคุยก็ขอให้ได้ยิ้มให้ก็เพียงพอแล้วล่ะครับ ไม่ต้องสนใจว่าเพื่อนคุณจะยิ้มตอบหรือเดินหนี
เพราะนี่คือความเปลี่ยนแปลงในตัวคุณที่คุณจะต้องแสดงให้เค้าเห็น คิดเสมอว่า คุณต้องขอบคุณเพื่อนๆ
ที่ทำให้คุณได้รู้จักตัวเอง และมีโอกาสได้ปรับปรุงตัว แล้วคุณจะรู้ว่าเพื่อนของคุณให้อภัยคุณแล้ว
ก็เมื่อเค้ายิ้มตอบคุณนั่นแหละ

อันที่จริง เราจะอยู่กับเพื่อนที่เรียนด้วยกันก็แค่ไม่กี่ปีหรอก ไม่นานก็ต้องแยกย้ายจากกันไปแล้ว
แล้วเพื่อนใหม่ๆ ก็จะเข้ามาเองนั่นแหละ ผมคิดว่าเพื่อนๆ ของคุณก็คงจะรู้ตัวกันดี ว่ากำลังทำอะไรอยู่
เพื่อนรักเพื่อนแท้ เมื่อเพื่อนผิดก็ต้องตักเตือน และช่วยเหลือให้เพื่อนกับมาเดินบนทางที่ถูกต้อง
แล้วอย่าเพิ่งคิดน้อยใจว่าเพื่อนรักเพื่อนแท้ คงจะไม่ทิ้งเพื่อนด้วยเรื่องแบบนี้ เพราะนั่นก็คือสิ่งที่เพื่อน
ต้องการข้อพิสูจน์จากคุณอยู่เหมือนกัน อดทนสู้ต่อไปนะครับ ไม่ต้องพูดอะไรมาก เปลี่ยนมาง้อด้วยการยิ้ม
เปลี่ยนตัวเองให้เพื่อนเห็นก่อนนะครับ ถึงวันนึงข้างหน้า แม้ว่าเพื่อนคุณจะยังไม่ให้อภัย
แต่คุณก็ได้ตัวเองที่เป็นคนใหม่ พร้อมต้อนรับเพื่อนใหม่ๆ พร้อมที่จะเป็นเพื่อนที่ดีกับใครต่อใคร
ผมว่ามันก็คุ้มแล้วนะ ... ให้อภัยตัวคุณเองก่อนนะครับ

-*- P r a w w -*- เขียน:สงสารพี่จังงงงง T T ทำไงดีจ้า
บางคนคงอ่านเรื่องพิมไปบ้างแล้วอาจจะบอกว่าพิมผิด พวกเพื่อนพิมผิด แต่ทำไงได้อ่ะ เราไว้ใจเพื่อนที่สนิทที่สุดของพิมแล้วน่ะว่าจะคุยกับมันแต่ดูมันทำสิ เจ็บโคตรๆๆๆๆๆๆ ทั้งเราทั้งพิมก็เจ็บพอๆกัน ที่ต้องมานั่งง้อ นั่งขอร้องอย่างสุดความสามารถ แต่ผลลัพธ์ที่ได้ออกมาก็คือไม่ได้ไรเลย เหนื่อยแทนมันมากกกก บอกให้พิมเข้าใกล้พวกมันง้อพวกมันแต่ไม่มีใครคุยเลยยยย เห็นภาพนั้นแล้วสงสารมันมากกกกกก ทุกคนคงรู้สึกเหมือนแพรวน่ะค่ะ เหตุผลที่ถามว่าทำไมไม่คุยกับมันก็พูดได้แต่คำตอบเดียวว่า "ไม่รู้" จะพูดทำไมทั้งๆที่มันเป็นแบบนี้แล้ว ทุกคนคงเข้าใจ ถ้าพี่เจ็บน้องก็เจ็บไม่แพ้กัน ร้องไห้ต่อหน้าพวกนั้นแล้ว พวกนั้นยังไม่มีจิตสำนึกเลยว่าทำแรงเกินไป คิดูสิคบกันมาตั้งเกือบ 2 ปี ทำไมไม่บอกนิสัยพิมตั้งแต่แรกมาบอกตอนนี้มันจะได้ไรอ่ะ มาบอกตอนที่ไม่ได้ตั้งตัวเลย การกระทำแบบนี้เรียกว่า"เพื่อน"เหรอ ช่วยออกความคิดเห็นด้วยน่ะค่ะว่าควรทำไงดี และต้องทนหรือง้อให้ถึงที่สุดถึงจะได้คำว่าเพื่อนกลับมาสงสารเธอน่ะพิม

นู๋รักพี่น่ะพี่สาวของนู๋

อันนี้น้อง -*- P r a w w -*- เขียนไว้แต่ไปตั้งกระทู้ใหม่ ผมยุบมารวมกันไว้ให้นะครับ

เฮ้อ..!!

อ่านแร้วเศ้าจัย

สู้ๆ
แย้วเราจะผ่านพ้นไปได้ดี
เส้าแทนเลยT^T

อ่านแล้วก้อเหนใจอะนะ แต่เพื่อนอะต้องย่อมให้อภัยกันได้เสมอ
ยังไงก้อสู้ต่อไปนะ

เหอะๆ คงต้องปรับตัวให้เค้าเห็นแล้วล่ะจ้ะ

ขอบอกสั้นๆๆๆ

เพื่อนที่รักเราจริง ไม่มีวันที่จะทำกับเราแบบนี้หรอกครับ ดีเลวยังไง มันก้อคือเพื่อนกัน อยากบอกว่า ทำแบบนี้มันเกินเหตุแล้ว

ทำไมเหมือนกับเพื่อนพิมอีกคนจังเลยนะ
ตอนนี้ก็ยังไม่คุยกันเลย
เบื่อนะ...
ยังไงก็ปรับตัวให้ได้เร็วๆนะคะ
สู้ๆ แล้วพิมก็ต้องลุ้นให้เพื่อนของพิมดีกันเร็วๆด้วยล่ะ

เพื่อนกันอะไม่น่าจะทำกันขนาดนี้หรอก ขอโทษคำเดียวก็หายแล้ว(อย่าพยายามง้อเค้ามากนะถ้าเค้าบริสุทธิ์ใจที่จะคบกับเราจริงเค้าก็คงจะหายโกรธตั้งแต่เราขอโทษแล้ว)สู้ๆๆเป็นกำลังใจให้

เส้าแทนลยอ่า

อ่านแล้วก็เห็นใจนะพี่ .. ขอให้พี่กับเพื่อนๆคืนดีกันเร็วๆ สู้ตายนะ ..

อันนี้เป็นวิจารณญาณส่วนบุคคลนะครับ
การปรับตัวเข้ากับเพื่อนๆในสังคมแต่ละกลุ่ม
บางทีก็ต้องใช้เวลาเป็นเครื่องช่วยพิสูจน์นะครับ
ยังไงก็สู้ๆละกัน พยายามเข้าละ
อย่าท้อแท้ต่อความยากลำบาก(แต่ถ้ามันนานเข้าก้อย่าคบเลยพวกเนี้ย)
แต่ก็น่าเศร้าเนอะ เรื่องโดนแกล้งเนี่ย
ไม่น่าจะโดนถึงขนาดนี้เลยนะเนี่ย
สู้ๆละกันนะครับ ^_^

น่าสงสารจังเลยอ่ะ เปนเพื่อนกานแท้ ไม่น่าทำกันได้ลง ยังไงก้อสู้ต่อไปนะคร่า

การร้องไห้ออกไปบางครั้งอาจจะไม่ช่วยอะไรเราได้เลยด้วยซ้ำ เราควรจะใช้ -เวลา- ที่เราสูญเสียไปกับการร้องไห้มาพิสุทตัวเองให้เพื่อนกลุ่มนั้นเหนว่าเราก้อเปลี่ยนตัวเองได้เหมือนกัน