ที่พักอยู่อีกฟากของป่าใหญ่ คนตัดฟืนเตือนว่ามีหมาป่าเจ้าเล่ห์แอบซ่อนตัวอยู่ ให้คอยสังเกตให้ดี เมื่อเดินเข้าป่าได้พักนึงหนูน้อยก็เห็นเงาตะคุ่มๆ ที่หลังต้นไม้ใหญ่ด้วยความฉลาดหนูน้อยหัวแดงรีบตะโกนขึ้นทันที
"นั่นแน่คุณหมาป่า หลบไม่พ้นหรอก หนูเห็นคุณแล้วตัวคุณใหญ่อย่างงี้หลบหลังต้นไม้ไม่มิดหรอก
หมาป่าตกใจรีบกระโดดหนีออกจากหลังต้นไม้ทันที หนูน้อยหัวแดงเดินทางต่อไปได้ครึ่งทาง ก็สังเกตเห็นปากของหมาป่ายื่นออกมาจากพุ่มไม้
" นั่นแน่คุณหมาป่า ปากของคูณใหญ่จิง หนูเห็นคุณอีกแล้ว
หมาป่าตกใจมากรีบกระโดดหนีหายไป หนูน้อยภูมิใจในความเป็นคนช่างสังเกตของตนมาก เดินไปได้จนถึงไกล้บ้านคูณย่า หนูน้อยหัวแดงก็สังเกตเห็นแสงแดดสะท้อนเขี้ยวหมาป่าขึ้นมาจากใต้สะพานข้ามลำธาร หนูน้อยหมวกแดงจึงตะโกนขึ้นอีก
" นั่นแน่คุณหมาป่า หนูเห็นเขี้ยวใหญ่ของคุณแล้ว.... "
แต่ครามนี้หมาป่ายื่นหน้าออกมาจากใต้สะพาน ใช้ใบหน้าบิดเบี้ยวจ้องมองหนูน้อยหัวแดงอย่างถมึงทึง
" นี่ยัยเด็กบ้า ซ่อนอยู่ตรงไหนก็หาเจอทุกที แล้วนี่แกจะตามฉันไปถึงไหนถึงจะพอใจ...หือ!.." หมาป่าคำรามเสียงแกมสั่นเครือ
" หาที่นั่งอึตั้งแต่เช้าแล้วยังไม่ได้อึซะทีเพราะแกนีแหละนังเด็กบ้า "




