วันนี้ เรามีสอบตอนเช้า ตื่นมาหยิบกล้องทั้งๆที่ปกติไม่ได้หยิบไปมหาลัย
แต่วันนี้รู้สึกแปลกๆ เหมือนจะได้เจอโฟร์ยังไงก้อไม่รู้ เพราะสอบวันแรก ๆ เราก้อเจอเค้า
แต่เราไม่มีกล้อง Sad มากกก
แต่วันนี้เรามี 
พอออกมาจากห้องสอบกำลังจะเดินกลับหอ
โห๊ะ ครายน่านเดินสวยมาแต่ไกล ผมน้ามตาลเข้ม ผิวขาวผุดผ่อง หน้าตาน่ารักบาดใจที่สุด ~ทาย ซิ เรา เจอ ครายยย
ปิ๊ง ป่อง !!!
โฟร์ งายยย โฟร์เดินออกมาจากตึก 1 ไม่รู้ว่าไปทำอะไรสงสัยจ่ายค่าเทอมมั๊ง เดินออกมากับเพื่อนอีก 2 คน กำลังเดินมาส่งโฟร์ที่รถ คุณแม่ของโฟร์มารับคงมารับโฟร์ไปทำงาน
เราเหนแม่โฟร์ด้วยความดีใจจัดเลย ตะโกนออกไปดังลั่น เฮ้ยแม่โฟร์แม่โฟร์หันมายิ้ม เราก็ยกมือสวัสดีค่ะ
แม่โฟร์ก้อรับไหว้แล้วก้อยิ้มๆด้วย น่ารักมากๆ จังหวะนั้นโฟร์เดินมาพอดีเราก้อเลยขอโฟร์ถ่ายรูปซะเลย
ด้วยความดีจัยส์ อยากจะถามจะพูดอะไรก้อลืมไปหมด อยากขอถ่ายรูปคู่ก้อลืม
ลืมทุกอย่างเพราะความน่ารักของโฟร์ ทำลายความจำของเราไปหมดแล้ววว ~
แต่เราได้คุยกับโฟร์นิดนึงด้วย แต่ที่ปลื้มสุดๆคือประโยคสุดท้าย ที่โฟร์บอกว่า "ไว้เจอกันอีกนะ"
ไม่อยากจะบอกเลย ว่าดีจัยส์มากๆ แต่มันอดที่จะบอกไม่ได้ แหะๆ ร๊ากโฟร์มากขึ้นทุกวันแล้ววน๊ารู้ตัวบ้างไหม
ps. ขอโทดนะรูปมานเล็กไปนิ๊ด ดีจัยจัดลืมปรับขนาดรูปในกล้องเลยได้แค่ 640*480
<marquee>
