แม่ และป๊าสอนโฟร์มาตลอดว่า คนเราต้องรู้จักนอบน้อม รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ ต้องกตัญญูรู้คุณกับ ผู้ที่มีพระคุณกับเรา ไม่ว่าเขาผู้นั้นจะโตกว่าหรือเด็กกว่าเราก็ตาม และถ้ามีโอกาสก็ต้องรีบหาทางตอบแทนผู้ที่มีพระคุณกับเราด้วย นับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้โฟร์ก็ยึดความกตัญญูไว้ในใจตลอดมา
และแม้ว่าแม่กับป๊าจะสอนให้โฟร์รู้จักกตัญญูกับบุคคลอื่นเป็นเรื่องสำคัญ แต่โฟร์ก็ไม่ลืมที่จะกตัญญูกับผู้ที่ให้ชีวิต และดูแลโฟร์มาตั้งแต่เล็กจนโตอย่าง "แม่กับป๊า" ด้วยย้อนไปในอดีตที่ตอนเด็กๆ โฟร์เห็นแม่กับป๊าทำงานหนัก เพื่อที่จะหาเงินมาเลี้ยงดู และส่งเสียลูกๆ ทั้ง 4 คน ให้ได้เรียนหนังสือสูงๆ เท่าที่แม่กับป๊าจะทำได้
ตอนนั้นเห็นแม่ และป๊าทำงานหนัก บอกตามตรงว่ารู้สึกสงสารท่านมาก แต่ก็ช่วยอะไรท่านไม่ได้นอกจากเป็นเด็กดี ไม่สร้างความเดือดร้อน และพยายามแบ่งหน้าที่รับผิดชอบงานบ้านกับพี่ๆ อีก 3 คน ไม่ว่าจะเป็นกวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า รีดผ้า และรับผิดชอบในเรื่องการเรียนของตัวเองให้ดี ในขณะเดียวกันนั้นก็แอบนึกในใจว่าว่า
"สักวันหากเราโตขึ้น จะทำงานหาเงินเลี้ยงแม่กับป๊าให้ได้ จะไม่ให้แม่กับป๊าเหนื่อยแบบนี้อีกแล้ว"
จนวันนึงที่โฟร์ได้เข้ามาสู่วงการบันเทิง และได้หาเงินมาแบ่งเบาภาระแม่และป๊า โฟร์พยายามทำงานเต็มที่เพื่อให้แม่กับป๊าไม่ต้องทำงานหนักอีกต่อไป ยอมรับว่าการทำงานในวงการบันเทิงตรงนี้ บางครั้งรู้สึกเหนื่อย และล้ากับงานที่ไม่มีวันหยุด พักผ่อนไม่เต็มที่
แต่โฟร์ก็ไม่เคยนึกท้อแม้แต่นิดเดียว ไม่ใช่เพราะโฟร์เป็นหญิงเหล็กที่เก่งกล้ากว่าใคร แต่เป็นเพราะจิตใต้สำนึกที่คอยเตือนเสมอ ว่าตัวเองมีหน้าที่แบ่งเบาภาระในครอบครัว และดูแลรับผิดชอบครอบครัวให้ดี เท่าที่เราจะมีแรงทำได้ และสิ่งนี้คือความกตัญญูที่ลูกคนนึงพึงปฏิบัติต่อคุณแม่-คุณพ่อ
และการที่ได้มอบความกตัญญูให้กับแม่ และป๊านี้เอง ทำให้บางครั้งโฟร์แอบภูมิใจในตัวเองเล็กๆ ที่ทำตัวเป็นลูกที่ดีกับแม่ และป๊า ถึงว่ามันจะไม่ได้ดีเลิศเลอก็ตาม แต่โฟร์ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด และดีขึ้นในทุกๆ วัน และวันนี้สิ่งที่โฟร์รู้สึกปลาบปลื้มใจมากที่สุด นั่นคือการได้รับรางวัล
"ลูกที่มีความกตัญญูกตเวทีอย่างสูงต่อแม่ ประจำปี 2551" เนื่องใน "วันแม่แห่งชาติ"
จากสภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ ซึ่งเป็นรางวัลอันทรงเกียรติ ที่ทำให้โฟร์ภาคภูมิใจมาก รวมไปถึงแม่กับป๊าที่ดีใจไปกับโฟร์ด้วย แม้ว่า "รางวัล" ที่ได้รับจะทวีคุณค่า และหน้าตาทางสังคม แต่โฟร์ก็ไม่คิดว่าตัวเองดีเด่นไปกว่าใคร
แต่กลับยิ่งทำให้โฟร์ต้องทวีความรัก และความกตัญญูอยู่ต่อแม่ และป๊ามากทวีคูณด้วย โฟร์ขอเป็นกำลังใจ ห้ลูกๆ ทุกคนที่ปฏิบัติดี และกตัญญูกับพ่อแม่ มุ่งมั่นทำสิ่งดีๆ นี้ต่อไป เพราะความสุขใจจากการได้ตอบแทนบุญคุณพ่อคุณแม่ ผู้ซึ่งเป็น "ผู้ให้กำเนิด" ชีวิตแก่เรา นั้นแหละคือ "รางวัล" ที่แท้จริง
โฟร์-ศกลรัตน์ วรอุไร