"ตอนนี้ก็ยังกลัวกับโทรศัพท์โรคจิตนั่นอยู่ค่ะ เพราะเค้ายังโทร. มาราวีไม่เลิก มีหายไปพักหนึ่งคิดว่าจะไปแล้ว แต่ก็ยังอยู่ อาการก็จะเป็นประมาณเหมือนเดิม ถามว่าอยู่ไหน ไปไหนกับใคร อะไรประมาณนี้ ไปไหนมาไหนโฟร์ก็จะแหยงๆ จะเข้าบ้านก็ต้องเหลียวซ้ายแลขวา กลัวเค้าจะตามมาประชิดตัวเรามากกว่าในโทรศัพท์ แรกๆ ที่โดนใหม่ๆ กลัวมาก จนต้องมานั่งถามตัวเองว่านี่เรารึเปล่าที่เป็นโรคจิตเอง (หัวเราะเสียงใส)"
"ทุกวันนี้โฟร์เลยไม่รับโทรศัพท์ที่บ้าน คุณพ่อจะอาสารับเป็นคนสกรีนให้หมด ท่านเป็นห่วง เวลาเค้าโทร. มาเจอคุณพ่อเค้าก็จะถามเหมือนเดิม ไปไหน ยังไง กับใคร มันหลอนจริงๆ ค่ะ ถามว่าเครียดไหม ไม่ถึงกับเครียด แต่เหนื่อยกับการทำงานมาแล้ว ต้องมาเหนื่อยกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้อีก โฟร์แทบหมดแรงเลย สักวันก็หวังว่าจะชินและเลิกผวาเสียที"
